To παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση στα ελληνικά αποσπασμάτων από το κείμενο «The Yellow Vests: From Oligarchy to Democracy?» του Rolf Buechi, δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα «Activating Democracy» [https://www.activatingdemocracy.com/topics/stories/the-yellow-vests/ ].
All rights reserved by Rolf Buechi.
Οι σημειώσεις σε αγκύλες και διαφορετικό χρώμα γραμματοσειράς συνοψίζουν το κομμάτι που λείπει – όσοι μπορούν, ας το διαβάσουν στο αγγλικό πρωτότυπο.
Στη Γαλλία, τα Κίτρινα Γιλέκα βγήκαν στους δρόμους και αυτο-οργανώνονται επειδή μπούχτισαν. Το κόστος ζωής ανεβαίνει συνεχώς αλλά οι μισθοί μένουν πίσω. Όλο και πιο συχνά τα χρήματα δεν φτάνουν ως το τέλος του μήνα. Μετά από 30 χρόνια νεοφιλελευθερισμού και 18 μήνες με τον Μακρόν οι άνθρωποι αισθάνονταν ότι βρίσκονται στο περιθώριο εξευτελισμένοι. Τώρα όμως σηκώθηκαν στα πόδια τους και απαιτούν η κυβέρνηση να αλλάξει πορεία και ο Μακρόν να φύγει.
Οι διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων είναι ένας ξεσηκωμός, όχι «λεηλασίες» όπως τα συστημικά ΜΜΕ μας κάνουν να πιστεύουμε. Δεν είναι (ακόμη) επανάσταση, αλλά η κατάσταση είναι σίγουρα επαναστατική, υπό την έννοια ότι από τον ξεσηκωμό αυτό μια νέα πολιτική τάξη πραγμάτων μπορεί να προκύψει:
Πρώτον, τα αιτήματα τους στοχεύουν στην αιτία της δυστυχίας τους, όχι σε αποδιοπομπαίους τράγους. Ζητούν κοινωνική δικαιοσύνη και δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών και εισοδημάτων. Οι «πλούσιοι» πρέπει να συμβάλουν ανάλογα με τις δυνατότητες τους στο κοινό καλό. Επίσης, ζητούν να μπει ένα ανώτατο όριο στο εισόδημα.
Δεύτερον, είναι κεντρικό τους αίτημα η υιοθέτηση της (άμεσης) δημοκρατίας και της άμεσης νομοθέτησης από τους πολίτες, το οποίο συνεπάγεται εκ βάθρων αλλαγή των πολιτικών δικαιωμάτων και θεσμών. Έτσι, μια υπόσχεση που είχε δοθεί με τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά δεν είχε υλοποιηθεί, τώρα έρχεται ξανά στο προσκήνιο, δηλαδή η ιδέα της λαϊκής κυριαρχίας με στόχο την αυτοδιάθεση των πολιτών. Τα Κίτρινα Γιλέκα έχουν κατανοήσει πολύ καλά ότι η λαϊκή κυριαρχία είναι απαραίτητη για να καθοδηγούν και να ελέγχουν την κυβέρνηση. Ωστόσο, η άμεση νομοθεσία από τους πολίτες μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν οι νόμοι είναι ξεκάθαροι και σαφώς διατυπωμένοι και εφαρμόζονται από την κυβέρνηση και τα δικαστήρια σύμφωνα με το πνεύμα του νομοθέτη, όχι όμως όταν οι νόμοι ερμηνεύονται κατά περίπτωση από την κυβέρνηση και τη νομοθετική εξουσία σύμφωνα με τα εκάστοτε συμφέροντα. Αυτή η προϋπόθεση σπάνια εκπληρώνεται στις σύγχρονες «δημοκρατίες».
Τρίτον, η έκκληση για τη εγκαθίδρυση δημοκρατίας είναι η αρχή, εξυπακούεται ότι η προσπάθεια μεταρρύθμισης των θεσμών πρέπει να συνεχιστεί. Σκεφτείτε μόνο πόσες προϋποθέσεις απαιτούνται για μια λειτουργική (άμεση) δημοκρατία. Οι απαραίτητες θεσμικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να επιτευχθούν μόνο στο πλαίσιο μιας συνεχιζόμενης διαδικασίας. Ο «λαός» αποτελεί έναν από τους πυλώνες του Συντάγματος και, παράλληλα, την κυρίαρχη δύναμη που φτιάχνει το Σύνταγμα και μπορεί να το αναθεωρήσει σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες στο χρόνο ανάγκες. «Λαϊκή Κυριαρχία» σημαίνει ότι η νομιμοποίηση των νόμων μπορεί να προέλθει μόνο από τη διαδικαστική προϋπόθεση της ελεύθερης και ισότιμης συμμετοχής. Επομένως, δεν μπορεί να συγκροτηθεί δημοκρατικό πολίτευμα χωρίς τους πολίτες. Το Σύνταγμα ενός Δημοκρατικού Πολιτεύματος δεν μπορεί να φτιαχτεί και να εγκριθεί από τους αντιπροσώπους. Όσον αφορά τη δημιουργία και την αναθεώρηση του Συντάγματος, η κυβέρνηση, το κοινοβούλιο και οι ειδικοί μπορούν απλώς να συμβουλεύσουν τους πολίτες, όχι όμως να αποφασίζουν. Οι πολίτες πρέπει μόνοι τους να δημιουργήσουν τους θεσμούς που θα εκφράζουν τη δημοκρατική τους βούληση, κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει εξ ονόματος τους.
[Ακολουθεί γενική ανάλυση της κρίσης του αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού και των επιχειρημάτων γιατί δεν αποτελεί αυθεντική μορφή δημοκρατίας. Στη συνέχεια, επανέρχεται στα Κίτρ. Γιλέκα, τις «αποφάσεις Μακρόν» και τους λόγους για τους οποίους βγήκαν στους δρόμους ως αποτέλεσμα της θεσμικής αδυναμίας να εκφράσουν αλλιώς την αντίθεση τους στο σχέδιο του Μακρόν. Το κείμενο κλείνει με τα παρακάτω συμπεράσματα.]
Εξαρχής οι πολίτες είχαν καταλάβει ότι τα επιχειρήματα του Μακρόν ήταν αισχρά, και ορθώς το κατάλαβαν! Ο Μακρόν υποστήριζε ότι οι φοροαπαλλαγές στους πλούσιους είναι απαραίτητες για να αυξηθούν οι επενδύσεις στην οικονομία και έτσι να υπάρξει ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας. Ωστόσο, οι πλούσιοι επενδύουν κυρίως στις χρηματαγορές και αυτές προσθέτουν ελάχιστες νέες θέσεις εργασίας στην πραγματική οικονομία. Επομένως, τα επιχειρήματα του είναι όντως κενά περιεχομένου. Τίθεται το ερώτημα λοιπόν: είναι ο Μακρόν χαζός ή είναι κυνικός και προσπαθεί να αποκοιμίσει τους πολίτες; Και στις δύο περιπτώσεις, αποδεικνύεται ανίκανος για πρόεδρος.
Ο στόχος του Μακρόν είναι να διασφαλίσει τον πλουτισμό των ευκατάστατων και το επιδιώκει με δύο τρόπους: μέσω της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής του και μέσω της αστυνομικής βίας.
Συμπέρασμα: ο Μακρόν και η πολιτική του πορεία είναι δεμένα με τις φορολογικές μεταρρυθμίσεις υπέρ των πλουσίων. Για να πέσει ο Μακρόν, πρέπει να επιμείνουμε στην ανάκληση της φορολογικής μεταρρύθμισης του.
Η πτώση του Μακρόν πάντως δεν αλλάζει πολλά. Κάποιος άλλος «πρόεδρος για τους πλούσιους» θα ακολουθήσει ενόσω η χώρα θα καίγεται και οι πολίτες θα παραμένουν αδύναμοι, απέλπιδες και εξευτελισμένοι, όπως πριν. Τα Κίτρινα Γιλέκα ξεσηκώθηκαν για να το αλλάξουν. Άνοιξαν την πόρτα και μας έδειξαν το δρόμο για να προχωρήσουμε μαζί. Βρισκόμαστε σε σημείο καμπής. Οι απλοί άνθρωποι αποκτούν δύναμη, αυτο-οργανώνονται, αυτο-εκπαιδεύονται. Είθε να έχουν τον απαραίτητο χρόνο να εξετάσουν σε βάθος τα δημοψηφίσματα (άμεση δημοκρατία) ώστε να είναι λειτουργικά στην πράξη. Είθε να γίνουν πλήρεις πολίτες και να γράψουν το δικό τους Σύνταγμα. Είθε να βαδίσουν μαζί στο μέλλον, με το δικό τους βηματισμό. Οι κατέχοντες την εξουσία θα κάνουν ότι μπορούν και ότι βρώμικο κόλπο γνωρίζουν για να τους σταματήσουν. Αλλά πέρα από κάποιο σημείο, η δυναμική των λαϊκών κινημάτων είναι ασταμάτητη. Η δύναμη των πολιτών είναι ισχυρότερη από αυτήν των ανθρώπων στην εξουσία.
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ πολιτών 